From λωτός (lōtós, “lotus”) + φᾰγεῖν (phăgeîn, “to eat”) + -ος (-os).
Λωτοφᾰ́γος • (Lōtophắgos) m (genitive Λωτοφᾰ́γου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Λωτοφᾰ́γος ho Lōtophắgos |
τὼ Λωτοφᾰ́γω tṑ Lōtophắgō |
οἱ Λωτοφᾰ́γοι hoi Lōtophắgoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ Λωτοφᾰ́γου toû Lōtophắgou |
τοῖν Λωτοφᾰ́γοιν toîn Lōtophắgoin |
τῶν Λωτοφᾰ́γων tôn Lōtophắgōn | ||||||||||
Dative | τῷ Λωτοφᾰ́γῳ tôi Lōtophắgōi |
τοῖν Λωτοφᾰ́γοιν toîn Lōtophắgoin |
τοῖς Λωτοφᾰ́γοις toîs Lōtophắgois | ||||||||||
Accusative | τὸν Λωτοφᾰ́γον tòn Lōtophắgon |
τὼ Λωτοφᾰ́γω tṑ Lōtophắgō |
τοὺς Λωτοφᾰ́γους toùs Lōtophắgous | ||||||||||
Vocative | Λωτοφᾰ́γε Lōtophắge |
Λωτοφᾰ́γω Lōtophắgō |
Λωτοφᾰ́γοι Lōtophắgoi | ||||||||||
Notes: |
|