Σηκουᾰνός • (Sēkouanós) m (genitive Σηκουᾰνοῦ); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ Σηκουᾰνός ho Sēkouanós |
τὼ Σηκουᾰνώ tṑ Sēkouanṓ |
οἱ Σηκουᾰνοί hoi Sēkouanoí | ||||||||||
Genitive | τοῦ Σηκουᾰνοῦ toû Sēkouanoû |
τοῖν Σηκουᾰνοῖν toîn Sēkouanoîn |
τῶν Σηκουᾰνῶν tôn Sēkouanôn | ||||||||||
Dative | τῷ Σηκουᾰνῷ tôi Sēkouanôi |
τοῖν Σηκουᾰνοῖν toîn Sēkouanoîn |
τοῖς Σηκουᾰνοῖς toîs Sēkouanoîs | ||||||||||
Accusative | τὸν Σηκουᾰνόν tòn Sēkouanón |
τὼ Σηκουᾰνώ tṑ Sēkouanṓ |
τοὺς Σηκουᾰνούς toùs Sēkouanoús | ||||||||||
Vocative | Σηκουᾰνέ Sēkouané |
Σηκουᾰνώ Sēkouanṓ |
Σηκουᾰνοί Sēkouanoí | ||||||||||
Notes: |
|