From Ancient Greek ἄθλιος (áthlios, “prize challenger”).
άθλιος • (áthlios) m (feminine άθλια, neuter άθλιο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | άθλιος (áthlios) | άθλια (áthlia) | άθλιο (áthlio) | άθλιοι (áthlioi) | άθλιες (áthlies) | άθλια (áthlia) | |
genitive | άθλιου (áthliou) | άθλιας (áthlias) | άθλιου (áthliou) | άθλιων (áthlion) | άθλιων (áthlion) | άθλιων (áthlion) | |
accusative | άθλιο (áthlio) | άθλια (áthlia) | άθλιο (áthlio) | άθλιους (áthlious) | άθλιες (áthlies) | άθλια (áthlia) | |
vocative | άθλιε (áthlie) | άθλια (áthlia) | άθλιο (áthlio) | άθλιοι (áthlioi) | άθλιες (áthlies) | άθλια (áthlia) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο άθλιος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο άθλιος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο αθλιότερος", etc)
|