From Ancient Greek ἄκρος (ákros, “extreme”).
άκρος • (ákros) m (feminine άκρα, neuter άκρο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | άκρος (ákros) | άκρα (ákra) | άκρο (ákro) | άκροι (ákroi) | άκρες (ákres) | άκρα (ákra) | |
genitive | άκρου (ákrou) | άκρας (ákras) | άκρου (ákrou) | άκρων (ákron) | άκρων (ákron) | άκρων (ákron) | |
accusative | άκρο (ákro) | άκρα (ákra) | άκρο (ákro) | άκρους (ákrous) | άκρες (ákres) | άκρα (ákra) | |
vocative | άκρε (ákre) | άκρα (ákra) | άκρο (ákro) | άκροι (ákroi) | άκρες (ákres) | άκρα (ákra) |
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ακρότατος", etc) |