From Ancient Greek ἔμμονος (émmonos), from Ancient Greek ἐμμένω (emménō, “to stay in place, to remain fixed”).
έμμονος • (émmonos) m (feminine έμμονη, neuter έμμονο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | έμμονος (émmonos) | έμμονη (émmoni) | έμμονο (émmono) | έμμονοι (émmonoi) | έμμονες (émmones) | έμμονα (émmona) | |
genitive | έμμονου (émmonou) | έμμονης (émmonis) | έμμονου (émmonou) | έμμονων (émmonon) | έμμονων (émmonon) | έμμονων (émmonon) | |
accusative | έμμονο (émmono) | έμμονη (émmoni) | έμμονο (émmono) | έμμονους (émmonous) | έμμονες (émmones) | έμμονα (émmona) | |
vocative | έμμονε (émmone) | έμμονη (émmoni) | έμμονο (émmono) | έμμονοι (émmonoi) | έμμονες (émmones) | έμμονα (émmona) |