From Ancient Greek ἥσυχος (hḗsukhos, “quiet, still”).
ήσυχος • (ísychos) m (feminine ήσυχη, neuter ήσυχο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ήσυχος (ísychos) | ήσυχη (ísychi) | ήσυχο (ísycho) | ήσυχοι (ísychoi) | ήσυχες (ísyches) | ήσυχα (ísycha) | |
genitive | ήσυχου (ísychou) | ήσυχης (ísychis) | ήσυχου (ísychou) | ήσυχων (ísychon) | ήσυχων (ísychon) | ήσυχων (ísychon) | |
accusative | ήσυχο (ísycho) | ήσυχη (ísychi) | ήσυχο (ísycho) | ήσυχους (ísychous) | ήσυχες (ísyches) | ήσυχα (ísycha) | |
vocative | ήσυχε (ísyche) | ήσυχη (ísychi) | ήσυχο (ísycho) | ήσυχοι (ísychoi) | ήσυχες (ísyches) | ήσυχα (ísycha) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ήσυχος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ήσυχος, etc.)
Derivations: relative superlative: ο + comparative forms (eg "ο ησυχότερος", etc)
|