αδίδακτος • (adídaktos) m (feminine αδίδακτη, neuter αδίδακτο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αδίδακτος (adídaktos) | αδίδακτη (adídakti) | αδίδακτο (adídakto) | αδίδακτοι (adídaktoi) | αδίδακτες (adídaktes) | αδίδακτα (adídakta) | |
genitive | αδίδακτου (adídaktou) | αδίδακτης (adídaktis) | αδίδακτου (adídaktou) | αδίδακτων (adídakton) | αδίδακτων (adídakton) | αδίδακτων (adídakton) | |
accusative | αδίδακτο (adídakto) | αδίδακτη (adídakti) | αδίδακτο (adídakto) | αδίδακτους (adídaktous) | αδίδακτες (adídaktes) | αδίδακτα (adídakta) | |
vocative | αδίδακτε (adídakte) | αδίδακτη (adídakti) | αδίδακτο (adídakto) | αδίδακτοι (adídaktoi) | αδίδακτες (adídaktes) | αδίδακτα (adídakta) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδίδακτος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδίδακτος, etc.)