Perfect participle of αδικούμαι (adikoúmai), passive voice of αδικώ (adikó, “I wrong -someone-”).
αδικημένος • (adikiménos) m (feminine αδικημένη, neuter αδικημένο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αδικημένος (adikiménos) | αδικημένη (adikiméni) | αδικημένο (adikiméno) | αδικημένοι (adikiménoi) | αδικημένες (adikiménes) | αδικημένα (adikiména) | |
genitive | αδικημένου (adikiménou) | αδικημένης (adikiménis) | αδικημένου (adikiménou) | αδικημένων (adikiménon) | αδικημένων (adikiménon) | αδικημένων (adikiménon) | |
accusative | αδικημένο (adikiméno) | αδικημένη (adikiméni) | αδικημένο (adikiméno) | αδικημένους (adikiménous) | αδικημένες (adikiménes) | αδικημένα (adikiména) | |
vocative | αδικημένε (adikiméne) | αδικημένη (adikiméni) | αδικημένο (adikiméno) | αδικημένοι (adikiménoi) | αδικημένες (adikiménes) | αδικημένα (adikiména) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδικημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδικημένος, etc.)