Ancient Greek αἰδήμων.
αιδήμων • (aidímon) m (feminine αιδήμων, neuter αιδήμον)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αιδήμων (aidímon) | αιδήμων (aidímon) | αιδήμον (aidímon) | αιδήμονες (aidímones) | αιδήμονες (aidímones) | αιδήμονα (aidímona) | |
| genitive | αιδήμονος (aidímonos) | αιδήμονος (aidímonos) | αιδήμονος (aidímonos) | αιδημόνων (aidimónon) | αιδημόνων (aidimónon) | αιδημόνων (aidimónon) | |
| accusative | αιδήμονα (aidímona) | αιδήμονα (aidímona) | αιδήμον (aidímon) | αιδήμονες (aidímones) | αιδήμονες (aidímones) | αιδήμονα (aidímona) | |
| vocative | αιδήμων (aidímon) αιδήμονα (aidímona) |
αιδήμων (aidímon) | αιδήμον (aidímon) | αιδήμονες (aidímones) | αιδήμονες (aidímones) | αιδήμονα (aidímona) | |