ακάθαρτος • (akáthartos) m (feminine ακάθαρτη, neuter ακάθαρτο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ακάθαρτος (akáthartos) | ακάθαρτη (akátharti) | ακάθαρτο (akátharto) | ακάθαρτοι (akáthartoi) | ακάθαρτες (akáthartes) | ακάθαρτα (akátharta) | |
genitive | ακάθαρτου (akáthartou) | ακάθαρτης (akáthartis) | ακάθαρτου (akáthartou) | ακάθαρτων (akátharton) | ακάθαρτων (akátharton) | ακάθαρτων (akátharton) | |
accusative | ακάθαρτο (akátharto) | ακάθαρτη (akátharti) | ακάθαρτο (akátharto) | ακάθαρτους (akáthartous) | ακάθαρτες (akáthartes) | ακάθαρτα (akátharta) | |
vocative | ακάθαρτε (akátharte) | ακάθαρτη (akátharti) | ακάθαρτο (akátharto) | ακάθαρτοι (akáthartoi) | ακάθαρτες (akáthartes) | ακάθαρτα (akátharta) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ακάθαρτος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ακάθαρτος, etc.)