From Koine Greek ἀμήνυτος (“not denounced; unannounced”).[1]
αμήνυτος • (amínytos) m (feminine αμήνυτη, neuter αμήνυτο)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | αμήνυτος • | αμήνυτη • | αμήνυτο • | αμήνυτοι • | αμήνυτες • | αμήνυτα • |
genitive | αμήνυτου • | αμήνυτης • | αμήνυτου • | αμήνυτων • | αμήνυτων • | αμήνυτων • |
accusative | αμήνυτο • | αμήνυτη • | αμήνυτο • | αμήνυτους • | αμήνυτες • | αμήνυτα • |
vocative | αμήνυτε • | αμήνυτη • | αμήνυτο • | αμήνυτοι • | αμήνυτες • | αμήνυτα • |