From Koine Greek ἀμήνυτος (“not denounced; unannounced”).[1]
αμήνυτος • (amínytos) m (feminine αμήνυτη, neuter αμήνυτο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | αμήνυτος (amínytos) | αμήνυτη (amínyti) | αμήνυτο (amínyto) | αμήνυτοι (amínytoi) | αμήνυτες (amínytes) | αμήνυτα (amínyta) | |
genitive | αμήνυτου (amínytou) | αμήνυτης (amínytis) | αμήνυτου (amínytou) | αμήνυτων (amínyton) | αμήνυτων (amínyton) | αμήνυτων (amínyton) | |
accusative | αμήνυτο (amínyto) | αμήνυτη (amínyti) | αμήνυτο (amínyto) | αμήνυτους (amínytous) | αμήνυτες (amínytes) | αμήνυτα (amínyta) | |
vocative | αμήνυτε (amínyte) | αμήνυτη (amínyti) | αμήνυτο (amínyto) | αμήνυτοι (amínytoi) | αμήνυτες (amínytes) | αμήνυτα (amínyta) |