From Ancient Greek ἀνακόλουθος (anakólouthos).
ανακόλουθος • (anakólouthos) m (feminine ανακόλουθη, neuter ανακόλουθο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανακόλουθος (anakólouthos) | ανακόλουθη (anakólouthi) | ανακόλουθο (anakóloutho) | ανακόλουθοι (anakólouthoi) | ανακόλουθες (anakólouthes) | ανακόλουθα (anakóloutha) | |
| genitive | ανακόλουθου (anakólouthou) | ανακόλουθης (anakólouthis) | ανακόλουθου (anakólouthou) | ανακόλουθων (anakólouthon) | ανακόλουθων (anakólouthon) | ανακόλουθων (anakólouthon) | |
| accusative | ανακόλουθο (anakóloutho) | ανακόλουθη (anakólouthi) | ανακόλουθο (anakóloutho) | ανακόλουθους (anakólouthous) | ανακόλουθες (anakólouthes) | ανακόλουθα (anakóloutha) | |
| vocative | ανακόλουθε (anakólouthe) | ανακόλουθη (anakólouthi) | ανακόλουθο (anakóloutho) | ανακόλουθοι (anakólouthoi) | ανακόλουθες (anakólouthes) | ανακόλουθα (anakóloutha) | |