Learnedly, from Hellenistic Koine Greek ἀναπόσβεστος (anapósbestos, “inextinguishable”). By surface analysis, αν- (an-, privative) + αποσβεσ- (aposves-, “to erase, amortize”) + -τος (-tos), from ἀποσβέννῡμι (aposbénnūmi, “to extinguish”).
αναπόσβεστος • (anapósvestos) m (feminine αναπόσβεστη, neuter αναπόσβεστο)
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναπόσβεστος • | αναπόσβεστη • | αναπόσβεστο • | αναπόσβεστοι • | αναπόσβεστες • | αναπόσβεστα • |
| genitive | αναπόσβεστου • | αναπόσβεστης • | αναπόσβεστου • | αναπόσβεστων • | αναπόσβεστων • | αναπόσβεστων • |
| accusative | αναπόσβεστο • | αναπόσβεστη • | αναπόσβεστο • | αναπόσβεστους • | αναπόσβεστες • | αναπόσβεστα • |
| vocative | αναπόσβεστε • | αναπόσβεστη • | αναπόσβεστο • | αναπόσβεστοι • | αναπόσβεστες • | αναπόσβεστα • |