Learnedly from αν- (an-, α- privative) + εικονικός (eikonikós).[1]
ανεικονικός • (aneikonikós) m (feminine ανεικονική, neuter ανεικονικό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανεικονικός (aneikonikós) | ανεικονική (aneikonikí) | ανεικονικό (aneikonikó) | ανεικονικοί (aneikonikoí) | ανεικονικές (aneikonikés) | ανεικονικά (aneikoniká) | |
genitive | ανεικονικού (aneikonikoú) | ανεικονικής (aneikonikís) | ανεικονικού (aneikonikoú) | ανεικονικών (aneikonikón) | ανεικονικών (aneikonikón) | ανεικονικών (aneikonikón) | |
accusative | ανεικονικό (aneikonikó) | ανεικονική (aneikonikí) | ανεικονικό (aneikonikó) | ανεικονικούς (aneikonikoús) | ανεικονικές (aneikonikés) | ανεικονικά (aneikoniká) | |
vocative | ανεικονικέ (aneikoniké) | ανεικονική (aneikonikí) | ανεικονικό (aneikonikó) | ανεικονικοί (aneikonikoí) | ανεικονικές (aneikonikés) | ανεικονικά (aneikoniká) |