From Ancient Greek ἀνεκτός (anektós).
ανεκτός • (anektós) m (feminine ανεκτή, neuter ανεκτό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | ανεκτός (anektós) | ανεκτή (anektí) | ανεκτό (anektó) | ανεκτοί (anektoí) | ανεκτές (anektés) | ανεκτά (anektá) | |
genitive | ανεκτού (anektoú) | ανεκτής (anektís) | ανεκτού (anektoú) | ανεκτών (anektón) | ανεκτών (anektón) | ανεκτών (anektón) | |
accusative | ανεκτό (anektó) | ανεκτή (anektí) | ανεκτό (anektó) | ανεκτούς (anektoús) | ανεκτές (anektés) | ανεκτά (anektá) | |
vocative | ανεκτέ (anekté) | ανεκτή (anektí) | ανεκτό (anektó) | ανεκτοί (anektoí) | ανεκτές (anektés) | ανεκτά (anektá) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανεκτός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανεκτός, etc.)