Learned borrowing from Ancient Greek ἀνθηρός (anthērós) - see ἄνθος (ánthos, “flower”). For the figuartive sense, semantic loan from French florissant.
ανθηρός • (anthirós) m (feminine ανθηρή, neuter ανθηρό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ανθηρός (anthirós) | ανθηρή (anthirí) | ανθηρό (anthiró) | ανθηροί (anthiroí) | ανθηρές (anthirés) | ανθηρά (anthirá) | |
| genitive | ανθηρού (anthiroú) | ανθηρής (anthirís) | ανθηρού (anthiroú) | ανθηρών (anthirón) | ανθηρών (anthirón) | ανθηρών (anthirón) | |
| accusative | ανθηρό (anthiró) | ανθηρή (anthirí) | ανθηρό (anthiró) | ανθηρούς (anthiroús) | ανθηρές (anthirés) | ανθηρά (anthirá) | |
| vocative | ανθηρέ (anthiré) | ανθηρή (anthirí) | ανθηρό (anthiró) | ανθηροί (anthiroí) | ανθηρές (anthirés) | ανθηρά (anthirá) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανθηρός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανθηρός, etc.)