Active voice of Hellenistic Koine Greek ἀνθρωπεύομαι (anthrōpeúomai).[1]
ανθρωπεύω • (anthropévo) (past ανθρώπεψα, passive ανθρωπεύομαι) usually in the active voice
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | ανθρωπεύω | ανθρωπέψω | ανθρωπεύομαι | ανθρωπευτώ |
| 2 sg | ανθρωπεύεις | ανθρωπέψεις | ανθρωπεύεσαι | ανθρωπευτείς |
| 3 sg | ανθρωπεύει | ανθρωπέψει | ανθρωπεύεται | ανθρωπευτεί |
| 1 pl | ανθρωπεύουμε, [‑ομε] | ανθρωπέψουμε, [‑ομε] | ανθρωπευόμαστε | ανθρωπευτούμε |
| 2 pl | ανθρωπεύετε | ανθρωπέψετε | ανθρωπεύεστε, ανθρωπευόσαστε | ανθρωπευτείτε |
| 3 pl | ανθρωπεύουν(ε) | ανθρωπέψουν(ε) | ανθρωπεύονται | ανθρωπευτούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | ανθρώπευα | ανθρώπεψα | ανθρωπευόμουν(α) | ανθρωπεύτηκα |
| 2 sg | ανθρώπευες | ανθρώπεψες | ανθρωπευόσουν(α) | ανθρωπεύτηκες |
| 3 sg | ανθρώπευε | ανθρώπεψε | ανθρωπευόταν(ε) | ανθρωπεύτηκε |
| 1 pl | ανθρωπεύαμε | ανθρωπέψαμε | ανθρωπευόμασταν, (‑όμαστε) | ανθρωπευτήκαμε |
| 2 pl | ανθρωπεύατε | ανθρωπέψατε | ανθρωπευόσασταν, (‑όσαστε) | ανθρωπευτήκατε |
| 3 pl | ανθρώπευαν, ανθρωπεύαν(ε) | ανθρώπεψαν, ανθρωπέψαν(ε) | ανθρωπεύονταν, (ανθρωπευόντουσαν) | ανθρωπεύτηκαν, ανθρωπευτήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα ανθρωπεύω ➤ | θα ανθρωπέψω ➤ | θα ανθρωπεύομαι ➤ | θα ανθρωπευτώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα ανθρωπεύεις, … | θα ανθρωπέψεις, … | θα ανθρωπεύεσαι, … | θα ανθρωπευτείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … ανθρωπέψει | έχω, έχεις, … ανθρωπευτεί είμαι, είσαι, … ανθρωπεμένος, ‑η, ‑ο / ανθρωπευμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … ανθρωπέψει | είχα, είχες, … ανθρωπευτεί ήμουν, ήσουν, … ανθρωπεμένος, ‑η, ‑ο / ανθρωπευμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … ανθρωπέψει | θα έχω, θα έχεις, … ανθρωπευτεί θα είμαι, θα είσαι, … ανθρωπεμένος, ‑η, ‑ο / ανθρωπευμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | ανθρώπευε | ανθρώπεψε, (ανθρώπευ' 1) | — | ανθρωπέψου |
| 2 pl | ανθρωπεύετε | ανθρωπέψτε, ανθρωπεύτε2 | ανθρωπεύεστε | ανθρωπευτείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | ανθρωπεύοντας ➤ | — | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας ανθρωπέψει ➤ | ανθρωπεμένος, ‑η, ‑ο / (ανθρωπευμένος, ‑η, ‑ο)3 ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | ανθρωπέψει | ανθρωπευτεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. ανθρώπευ' το ("gaze at it!"). 2. Colloquial. 3. The passive perfect participle also as in Goup 'δημοσιεύω' with ending -ευμένος • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||