From Ancient Greek ἀνώτατος (anṓtatos). A superlative form derived from the adverb άνω (áno, “upper, over”) + -τατος (-tatos, “superlative suffix”).
ανώτατος • (anótatos) m (feminine ανωτάτη or ανώτατη, neuter ανώτατο)
Degree of comparison of nonexistent adjective.
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανώτατος • | ανώτατη • | ανώτατο • | ανώτατοι • | ανώτατες • | ανώτατα • |
| genitive | ανώτατου • | ανώτατης • | ανώτατου • | ανώτατων • | ανώτατων • | ανώτατων • |
| accusative | ανώτατο • | ανώτατη • | ανώτατο • | ανώτατους • | ανώτατες • | ανώτατα • |
| vocative | ανώτατε • | ανώτατη • | ανώτατο • | ανώτατοι • | ανώτατες • | ανώτατα • |
| notes | alternatively stressed feminine forms (learned): ανωτάτου, ανωτάτη, ανωτάτης, ανωτάτων | |||||