Perfect participle of απατιέμαι (apatiémai) and απατώμαι (apatómai), passive voices of απατώ, απατάω (“deceive; mistake”).
απατημένος • (apatiménos) m (feminine απατημένη, neuter απατημένο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | απατημένος (apatiménos) | απατημένη (apatiméni) | απατημένο (apatiméno) | απατημένοι (apatiménoi) | απατημένες (apatiménes) | απατημένα (apatiména) | |
genitive | απατημένου (apatiménou) | απατημένης (apatiménis) | απατημένου (apatiménou) | απατημένων (apatiménon) | απατημένων (apatiménon) | απατημένων (apatiménon) | |
accusative | απατημένο (apatiméno) | απατημένη (apatiméni) | απατημένο (apatiméno) | απατημένους (apatiménous) | απατημένες (apatiménes) | απατημένα (apatiména) | |
vocative | απατημένε (apatiméne) | απατημένη (apatiméni) | απατημένο (apatiméno) | απατημένοι (apatiménoi) | απατημένες (apatiménes) | απατημένα (apatiména) |