Inherited from Byzantine Greek. By surface analysis, απογευματ- (stem of απόγευμα (apógevma)) + -ινός (-inós).[1]
απογευματινός • (apogevmatinós) m (feminine απογευματινή, neuter απογευματινό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | απογευματινός (apogevmatinós) | απογευματινή (apogevmatiní) | απογευματινό (apogevmatinó) | απογευματινοί (apogevmatinoí) | απογευματινές (apogevmatinés) | απογευματινά (apogevmatiná) | |
genitive | απογευματινού (apogevmatinoú) | απογευματινής (apogevmatinís) | απογευματινού (apogevmatinoú) | απογευματινών (apogevmatinón) | απογευματινών (apogevmatinón) | απογευματινών (apogevmatinón) | |
accusative | απογευματινό (apogevmatinó) | απογευματινή (apogevmatiní) | απογευματινό (apogevmatinó) | απογευματινούς (apogevmatinoús) | απογευματινές (apogevmatinés) | απογευματινά (apogevmatiná) | |
vocative | απογευματινέ (apogevmatiné) | απογευματινή (apogevmatiní) | απογευματινό (apogevmatinó) | απογευματινοί (apogevmatinoí) | απογευματινές (apogevmatinés) | απογευματινά (apogevmatiná) |