Learnedly, from Ancient Greek ἀποκρίνω (apokrínō, “set apart; choose”). Synchronicall analysable as απο- (“de-, from”) + κρίνω (“judge, decide”). Also see sense "answer" at αποκρίνομαι (apokrínomai).
αποκρίνω • (apokríno) (past απέκρινα, passive αποκρίνομαι)
| Active voice ➤ | Passive voice ➤ | |||
| Indicative mood ➤ | Imperfective aspect ➤ | Perfective aspect ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| Non-past tenses ➤ | Present ➤ | Dependent ➤ | Present | Dependent |
| 1 sg | αποκρίνω | αποκρίνω | αποκρίνομαι | αποκριθώ |
| 2 sg | αποκρίνεις | αποκρίνεις | αποκρίνεσαι | αποκριθείς |
| 3 sg | αποκρίνει | αποκρίνει | αποκρίνεται | αποκριθεί |
| 1 pl | αποκρίνουμε, [‑ομε] | αποκρίνουμε, [‑ομε] | αποκρινόμαστε | αποκριθούμε |
| 2 pl | αποκρίνετε | αποκρίνετε | αποκρίνεστε, αποκρινόσαστε | αποκριθείτε |
| 3 pl | αποκρίνουν(ε) | αποκρίνουν(ε) | αποκρίνονται | αποκριθούν(ε) |
| Past tenses ➤ | Imperfect ➤ | Simple past ➤ | Imperfect | Simple past |
| 1 sg | απέκρινα | απέκρινα | αποκρινόμουν(α) | αποκρίθηκα |
| 2 sg | απέκρινες | απέκρινες | αποκρινόσουν(α) | αποκρίθηκες |
| 3 sg | απέκρινε | απέκρινε | αποκρινόταν(ε) | αποκρίθηκε |
| 1 pl | αποκρίναμε | αποκρίναμε | αποκρινόμασταν, (‑όμαστε) | αποκριθήκαμε |
| 2 pl | αποκρίνατε | αποκρίνατε | αποκρινόσασταν, (‑όσαστε) | αποκριθήκατε |
| 3 pl | απέκριναν, αποκρίναν(ε) | απέκριναν, αποκρίναν(ε) | αποκρίνονταν, (αποκρινόντουσαν) | αποκρίθηκαν, αποκριθήκαν(ε) |
| Future tenses ➤ | Continuous ➤ | Simple ➤ | Continuous | Simple |
| 1 sg | θα αποκρίνω ➤ | θα αποκρίνω ➤ | θα αποκρίνομαι ➤ | θα αποκριθώ ➤ |
| 2,3 sg, 1,2,3 pl | θα αποκρίνεις, … | θα αποκρίνεις, … | θα αποκρίνεσαι, … | θα αποκριθείς, … |
| Perfect aspect ➤ | Perfect aspect | |||
| Present perfect ➤ | έχω, έχεις, … αποκρίνει | έχω, έχεις, … αποκριθεί είμαι, είσαι, … αποκριμένος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Past perfect ➤ | είχα, είχες, … αποκρίνει | είχα, είχες, … αποκριθεί ήμουν, ήσουν, … αποκριμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Future perfect ➤ | θα έχω, θα έχεις, … αποκρίνει | θα έχω, θα έχεις, … αποκριθεί θα είμαι, θα είσαι, … αποκριμένος, ‑η, ‑ο | ||
| Subjunctive mood ➤ | Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας). | |||
| Imperative mood ➤ | Imperfective aspect | Perfective aspect | Imperfective aspect | Perfective aspect |
| 2 sg | απόκρινε | απόκρινε | — | αποκρίσου |
| 2 pl | αποκρίνετε | αποκρίνετε | αποκρίνεστε | αποκριθείτε |
| Other forms | Active voice | Passive voice | ||
| Present participle➤ | αποκρίνοντας ➤ | αποκρινόμενος, ‑η, ‑ο ➤ | ||
| Perfect participle➤ | έχοντας αποκρίνει ➤ | αποκριμένος, ‑η, ‑o {αποκεκριμένος, ‑η, ‑o} ➤ | ||
| Nonfinite form➤ | αποκρίνει | αποκριθεί | ||
| Notes Appendix:Greek verbs |
• (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive. | |||