αργοπορημένος • (argoporiménos) m (feminine αργοπορημένη, neuter αργοπορημένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αργοπορημένος (argoporiménos) | αργοπορημένη (argoporiméni) | αργοπορημένο (argoporiméno) | αργοπορημένοι (argoporiménoi) | αργοπορημένες (argoporiménes) | αργοπορημένα (argoporiména) | |
| genitive | αργοπορημένου (argoporiménou) | αργοπορημένης (argoporiménis) | αργοπορημένου (argoporiménou) | αργοπορημένων (argoporiménon) | αργοπορημένων (argoporiménon) | αργοπορημένων (argoporiménon) | |
| accusative | αργοπορημένο (argoporiméno) | αργοπορημένη (argoporiméni) | αργοπορημένο (argoporiméno) | αργοπορημένους (argoporiménous) | αργοπορημένες (argoporiménes) | αργοπορημένα (argoporiména) | |
| vocative | αργοπορημένε (argoporiméne) | αργοπορημένη (argoporiméni) | αργοπορημένο (argoporiméno) | αργοπορημένοι (argoporiménoi) | αργοπορημένες (argoporiménes) | αργοπορημένα (argoporiména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αργοπορημένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αργοπορημένος, etc.)