Inherited from Ancient Greek ἀτελείωτος (ateleíōtos), morphologically α- (a-, “un-, a-, not”, privative) + τελειώ(νω) (teleió(no), “I finish”) + -τος (-tos). Shift of stress backwards, dates from Medieval era. Compare to the learned borrowing ατελείωτος (ateleíotos).
ατέλειωτος • (atéleiotos) m (feminine ατέλειωτη, neuter ατέλειωτο)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | ατέλειωτος • | ατέλειωτη • | ατέλειωτο • | ατέλειωτοι • | ατέλειωτες • | ατέλειωτα • |
genitive | ατέλειωτου • | ατέλειωτης • | ατέλειωτου • | ατέλειωτων • | ατέλειωτων • | ατέλειωτων • |
accusative | ατέλειωτο • | ατέλειωτη • | ατέλειωτο • | ατέλειωτους • | ατέλειωτες • | ατέλειωτα • |
vocative | ατέλειωτε • | ατέλειωτη • | ατέλειωτο • | ατέλειωτοι • | ατέλειωτες • | ατέλειωτα • |