Learned borrowing from Ancient Greek ἀταρίχευτος (ataríkheutos).
αταρίχευτος • (atarícheftos) m (feminine αταρίχευτη, neuter αταρίχευτο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αταρίχευτος (atarícheftos) | αταρίχευτη (ataríchefti) | αταρίχευτο (ataríchefto) | αταρίχευτοι (atarícheftoi) | αταρίχευτες (atarícheftes) | αταρίχευτα (ataríchefta) | |
| genitive | αταρίχευτου (atarícheftou) | αταρίχευτης (atarícheftis) | αταρίχευτου (atarícheftou) | αταρίχευτων (ataríchefton) | αταρίχευτων (ataríchefton) | αταρίχευτων (ataríchefton) | |
| accusative | αταρίχευτο (ataríchefto) | αταρίχευτη (ataríchefti) | αταρίχευτο (ataríchefto) | αταρίχευτους (atarícheftous) | αταρίχευτες (atarícheftes) | αταρίχευτα (ataríchefta) | |
| vocative | αταρίχευτε (ataríchefte) | αταρίχευτη (ataríchefti) | αταρίχευτο (ataríchefto) | αταρίχευτοι (atarícheftoi) | αταρίχευτες (atarícheftes) | αταρίχευτα (ataríchefta) | |