ταριχεύω

Ancient Greek

Etymology

Possibly related to τᾰρχῡ́ω (tarkhū́ō, “to bury solemnly”) (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium. Particularly: “τάριχος”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ta.riː.kʰěu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ta.riˈkʰe.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ta.riˈçe.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ta.riˈçe.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ta.riˈçe.vo/

Verb

τᾰρῑχεύω • (tarīkheúō)

to embalm

Inflection

Present: τᾰρῑχεύω, τᾰρῑχεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τᾰρῑχεύω	τᾰρῑχεύεις	τᾰρῑχεύει	τᾰρῑχεύετον	τᾰρῑχεύετον	τᾰρῑχεύομεν	τᾰρῑχεύετε	τᾰρῑχεύουσῐ(ν)
	subjunctive	τᾰρῑχεύω	τᾰρῑχεύῃς	τᾰρῑχεύῃ	τᾰρῑχεύητον	τᾰρῑχεύητον	τᾰρῑχεύωμεν	τᾰρῑχεύητε	τᾰρῑχεύωσῐ(ν)
	optative	τᾰρῑχεύοιμῐ	τᾰρῑχεύοις	τᾰρῑχεύοι	τᾰρῑχεύοιτον	τᾰρῑχευοίτην	τᾰρῑχεύοιμεν	τᾰρῑχεύοιτε	τᾰρῑχεύοιεν
	imperative		τᾰρῑ́χευε	τᾰρῑχευέτω	τᾰρῑχεύετον	τᾰρῑχευέτων		τᾰρῑχεύετε	τᾰρῑχευόντων
middle/ passive	indicative	τᾰρῑχεύομαι	τᾰρῑχεύῃ, τᾰρῑχεύει	τᾰρῑχεύεται	τᾰρῑχεύεσθον	τᾰρῑχεύεσθον	τᾰρῑχευόμεθᾰ	τᾰρῑχεύεσθε	τᾰρῑχεύονται
	subjunctive	τᾰρῑχεύωμαι	τᾰρῑχεύῃ	τᾰρῑχεύηται	τᾰρῑχεύησθον	τᾰρῑχεύησθον	τᾰρῑχευώμεθᾰ	τᾰρῑχεύησθε	τᾰρῑχεύωνται
	optative	τᾰρῑχευοίμην	τᾰρῑχεύοιο	τᾰρῑχεύοιτο	τᾰρῑχεύοισθον	τᾰρῑχευοίσθην	τᾰρῑχευοίμεθᾰ	τᾰρῑχεύοισθε	τᾰρῑχεύοιντο
	imperative		τᾰρῑχεύου	τᾰρῑχευέσθω	τᾰρῑχεύεσθον	τᾰρῑχευέσθων		τᾰρῑχεύεσθε	τᾰρῑχευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τᾰρῑχεύειν				τᾰρῑχεύεσθαι
participle	m	τᾰρῑχεύων				τᾰρῑχευόμενος
	f	τᾰρῑχεύουσᾰ				τᾰρῑχευομένη
	n	τᾰρῑχεῦον				τᾰρῑχευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐτᾰρῑ́χευον, ἐτᾰρῑχευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτᾰρῑ́χευον	ἐτᾰρῑ́χευες	ἐτᾰρῑ́χευε(ν)	ἐτᾰρῑχεύετον	ἐτᾰρῑχευέτην	ἐτᾰρῑχεύομεν	ἐτᾰρῑχεύετε	ἐτᾰρῑ́χευον
middle/ passive	indicative	ἐτᾰρῑχευόμην	ἐτᾰρῑχεύου	ἐτᾰρῑχεύετο	ἐτᾰρῑχεύεσθον	ἐτᾰρῑχευέσθην	ἐτᾰρῑχευόμεθᾰ	ἐτᾰρῑχεύεσθε	ἐτᾰρῑχεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: τᾰρῑχεύσω, τᾰρῑχεύσομαι, τᾰρῑχευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τᾰρῑχεύσω	τᾰρῑχεύσεις	τᾰρῑχεύσει	τᾰρῑχεύσετον	τᾰρῑχεύσετον	τᾰρῑχεύσομεν	τᾰρῑχεύσετε	τᾰρῑχεύσουσῐ(ν)
active	optative	τᾰρῑχεύσοιμῐ	τᾰρῑχεύσοις	τᾰρῑχεύσοι	τᾰρῑχεύσοιτον	τᾰρῑχευσοίτην	τᾰρῑχεύσοιμεν	τᾰρῑχεύσοιτε	τᾰρῑχεύσοιεν
middle	indicative	τᾰρῑχεύσομαι	τᾰρῑχεύσῃ, τᾰρῑχεύσει	τᾰρῑχεύσεται	τᾰρῑχεύσεσθον	τᾰρῑχεύσεσθον	τᾰρῑχευσόμεθᾰ	τᾰρῑχεύσεσθε	τᾰρῑχεύσονται
middle	optative	τᾰρῑχευσοίμην	τᾰρῑχεύσοιο	τᾰρῑχεύσοιτο	τᾰρῑχεύσοισθον	τᾰρῑχευσοίσθην	τᾰρῑχευσοίμεθᾰ	τᾰρῑχεύσοισθε	τᾰρῑχεύσοιντο
passive	indicative	τᾰρῑχευθήσομαι	τᾰρῑχευθήσῃ	τᾰρῑχευθήσεται	τᾰρῑχευθήσεσθον	τᾰρῑχευθήσεσθον	τᾰρῑχευθησόμεθᾰ	τᾰρῑχευθήσεσθε	τᾰρῑχευθήσονται
passive	optative	τᾰρῑχευθησοίμην	τᾰρῑχευθήσοιο	τᾰρῑχευθήσοιτο	τᾰρῑχευθήσοισθον	τᾰρῑχευθησοίσθην	τᾰρῑχευθησοίμεθᾰ	τᾰρῑχευθήσοισθε	τᾰρῑχευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		τᾰρῑχεύσειν			τᾰρῑχεύσεσθαι		τᾰρῑχευθήσεσθαι
participle	m	τᾰρῑχεύσων			τᾰρῑχευσόμενος		τᾰρῑχευθησόμενος
	f	τᾰρῑχεύσουσᾰ			τᾰρῑχευσομένη		τᾰρῑχευθησομένη
	n	τᾰρῑχεῦσον			τᾰρῑχευσόμενον		τᾰρῑχευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐτᾰρῑ́χευσᾰ, ἐτᾰρῑχευσᾰ́μην, ἐτᾰρῑχεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτᾰρῑ́χευσᾰ	ἐτᾰρῑ́χευσᾰς	ἐτᾰρῑ́χευσε(ν)	ἐτᾰρῑχεύσᾰτον	ἐτᾰρῑχευσᾰ́την	ἐτᾰρῑχεύσᾰμεν	ἐτᾰρῑχεύσᾰτε	ἐτᾰρῑ́χευσᾰν
	subjunctive	τᾰρῑχεύσω	τᾰρῑχεύσῃς	τᾰρῑχεύσῃ	τᾰρῑχεύσητον	τᾰρῑχεύσητον	τᾰρῑχεύσωμεν	τᾰρῑχεύσητε	τᾰρῑχεύσωσῐ(ν)
	optative	τᾰρῑχεύσαιμῐ	τᾰρῑχεύσειᾰς, τᾰρῑχεύσαις	τᾰρῑχεύσειε(ν), τᾰρῑχεύσαι	τᾰρῑχεύσαιτον	τᾰρῑχευσαίτην	τᾰρῑχεύσαιμεν	τᾰρῑχεύσαιτε	τᾰρῑχεύσειᾰν, τᾰρῑχεύσαιεν
	imperative		τᾰρῑ́χευσον	τᾰρῑχευσᾰ́τω	τᾰρῑχεύσᾰτον	τᾰρῑχευσᾰ́των		τᾰρῑχεύσᾰτε	τᾰρῑχευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτᾰρῑχευσᾰ́μην	ἐτᾰρῑχεύσω	ἐτᾰρῑχεύσᾰτο	ἐτᾰρῑχεύσᾰσθον	ἐτᾰρῑχευσᾰ́σθην	ἐτᾰρῑχευσᾰ́μεθᾰ	ἐτᾰρῑχεύσᾰσθε	ἐτᾰρῑχεύσᾰντο
	subjunctive	τᾰρῑχεύσωμαι	τᾰρῑχεύσῃ	τᾰρῑχεύσηται	τᾰρῑχεύσησθον	τᾰρῑχεύσησθον	τᾰρῑχευσώμεθᾰ	τᾰρῑχεύσησθε	τᾰρῑχεύσωνται
	optative	τᾰρῑχευσαίμην	τᾰρῑχεύσαιο	τᾰρῑχεύσαιτο	τᾰρῑχεύσαισθον	τᾰρῑχευσαίσθην	τᾰρῑχευσαίμεθᾰ	τᾰρῑχεύσαισθε	τᾰρῑχεύσαιντο
	imperative		τᾰρῑ́χευσαι	τᾰρῑχευσᾰ́σθω	τᾰρῑχεύσᾰσθον	τᾰρῑχευσᾰ́σθων		τᾰρῑχεύσᾰσθε	τᾰρῑχευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐτᾰρῑχεύθην	ἐτᾰρῑχεύθης	ἐτᾰρῑχεύθη	ἐτᾰρῑχεύθητον	ἐτᾰρῑχευθήτην	ἐτᾰρῑχεύθημεν	ἐτᾰρῑχεύθητε	ἐτᾰρῑχεύθησᾰν
	subjunctive	τᾰρῑχευθῶ	τᾰρῑχευθῇς	τᾰρῑχευθῇ	τᾰρῑχευθῆτον	τᾰρῑχευθῆτον	τᾰρῑχευθῶμεν	τᾰρῑχευθῆτε	τᾰρῑχευθῶσῐ(ν)
	optative	τᾰρῑχευθείην	τᾰρῑχευθείης	τᾰρῑχευθείη	τᾰρῑχευθεῖτον, τᾰρῑχευθείητον	τᾰρῑχευθείτην, τᾰρῑχευθειήτην	τᾰρῑχευθεῖμεν, τᾰρῑχευθείημεν	τᾰρῑχευθεῖτε, τᾰρῑχευθείητε	τᾰρῑχευθεῖεν, τᾰρῑχευθείησᾰν
	imperative		τᾰρῑχεύθητῐ	τᾰρῑχευθήτω	τᾰρῑχεύθητον	τᾰρῑχευθήτων		τᾰρῑχεύθητε	τᾰρῑχευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		τᾰρῑχεῦσαι			τᾰρῑχεύσᾰσθαι		τᾰρῑχευθῆναι
participle	m	τᾰρῑχεύσᾱς			τᾰρῑχευσᾰ́μενος		τᾰρῑχευθείς
	f	τᾰρῑχεύσᾱσᾰ			τᾰρῑχευσᾰμένη		τᾰρῑχευθεῖσᾰ
	n	τᾰρῑχεῦσᾰν			τᾰρῑχευσᾰ́μενον		τᾰρῑχευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: τετᾰρῑ́χευκᾰ, τετᾰρῑ́χευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τετᾰρῑ́χευκᾰ	τετᾰρῑ́χευκᾰς	τετᾰρῑ́χευκε(ν)	τετᾰρῑχεύκᾰτον	τετᾰρῑχεύκᾰτον	τετᾰρῑχεύκᾰμεν	τετᾰρῑχεύκᾰτε	τετᾰρῑχεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	τετᾰρῑχεύκω	τετᾰρῑχεύκῃς	τετᾰρῑχεύκῃ	τετᾰρῑχεύκητον	τετᾰρῑχεύκητον	τετᾰρῑχεύκωμεν	τετᾰρῑχεύκητε	τετᾰρῑχεύκωσῐ(ν)
	optative	τετᾰρῑχεύκοιμῐ, τετᾰρῑχευκοίην	τετᾰρῑχεύκοις, τετᾰρῑχευκοίης	τετᾰρῑχεύκοι, τετᾰρῑχευκοίη	τετᾰρῑχεύκοιτον	τετᾰρῑχευκοίτην	τετᾰρῑχεύκοιμεν	τετᾰρῑχεύκοιτε	τετᾰρῑχεύκοιεν
	imperative		τετᾰρῑ́χευκε	τετᾰρῑχευκέτω	τετᾰρῑχεύκετον	τετᾰρῑχευκέτων		τετᾰρῑχεύκετε	τετᾰρῑχευκόντων
middle/ passive	indicative	τετᾰρῑ́χευμαι	τετᾰρῑ́χευσαι	τετᾰρῑ́χευται	τετᾰρῑ́χευσθον	τετᾰρῑ́χευσθον	τετᾰρῑχεύμεθᾰ	τετᾰρῑ́χευσθε	τετᾰρῑ́χευνται
	subjunctive	τετᾰρῑχευμένος ὦ	τετᾰρῑχευμένος ᾖς	τετᾰρῑχευμένος ᾖ	τετᾰρῑχευμένω ἦτον	τετᾰρῑχευμένω ἦτον	τετᾰρῑχευμένοι ὦμεν	τετᾰρῑχευμένοι ἦτε	τετᾰρῑχευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	τετᾰρῑχευμένος εἴην	τετᾰρῑχευμένος εἴης	τετᾰρῑχευμένος εἴη	τετᾰρῑχευμένω εἴητον/εἶτον	τετᾰρῑχευμένω εἰήτην/εἴτην	τετᾰρῑχευμένοι εἴημεν/εἶμεν	τετᾰρῑχευμένοι εἴητε/εἶτε	τετᾰρῑχευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		τετᾰρῑ́χευσο	τετᾰρῑχεύσθω	τετᾰρῑ́χευσθον	τετᾰρῑχεύσθων		τετᾰρῑ́χευσθε	τετᾰρῑχεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		τετᾰρῑχευκέναι				τετᾰρῑχεῦσθαι
participle	m	τετᾰρῑχευκώς				τετᾰρῑχευμένος
	f	τετᾰρῑχευκυῖᾰ				τετᾰρῑχευμένη
	n	τετᾰρῑχευκός				τετᾰρῑχευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Greek

Pronunciation

IPA^(key): /ta.ɾiˈçe.vo/
Hyphenation: τα‧ρι‧χεύ‧ω

Verb

ταριχεύω • (tarichévo) (past ταρίχευσα/ταρίχεψα, passive ταριχεύομαι, p‑past ταριχεύτηκα, ppp ταριχευμένος)

to embalm, mummify
to stuff

Conjugation

ταριχεύω ταριχεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	ταριχεύω	ταριχεύσω, ταριχέψω	ταριχεύομαι	ταριχευτώ, ταριχευθώ
2 sg	ταριχεύεις	ταριχεύσεις, ταριχέψεις	ταριχεύεσαι	ταριχευτείς, ταριχευθείς
3 sg	ταριχεύει	ταριχεύσει, ταριχέψει	ταριχεύεται	ταριχευτεί, ταριχευθεί

1 pl	ταριχεύουμε, [‑ομε]	ταριχεύσουμε, [‑ομε], ταριχέψουμε, [‑ομε]	ταριχευόμαστε	ταριχευτούμε, ταριχευθούμε
2 pl	ταριχεύετε	ταριχεύσετε, ταριχέψετε	ταριχεύεστε, ταριχευόσαστε	ταριχευτείτε, ταριχευθείτε
3 pl	ταριχεύουν(ε)	ταριχεύσουν(ε), ταριχέψουν(ε)	ταριχεύονται	ταριχευτούν(ε), ταριχευθούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	ταρίχευα	ταρίχευσα, ταρίχεψα	ταριχευόμουν(α)	ταριχεύτηκα, ταριχεύθηκα
2 sg	ταρίχευες	ταρίχευσες, ταρίχεψες	ταριχευόσουν(α)	ταριχεύτηκες, ταριχεύθηκες
3 sg	ταρίχευε	ταρίχευσε, ταρίχεψε	ταριχευόταν(ε)	ταριχεύτηκε, ταριχεύθηκε

1 pl	ταριχεύαμε	ταριχεύσαμε, ταριχέψαμε	ταριχευόμασταν, (‑όμαστε)	ταριχευτήκαμε, ταριχευθήκαμε
2 pl	ταριχεύατε	ταριχεύσατε, ταριχέψατε	ταριχευόσασταν, (‑όσαστε)	ταριχευτήκατε, ταριχευθήκατε
3 pl	ταρίχευαν, ταριχεύαν(ε)	ταρίχευσαν, ταριχεύσαν(ε), ταρίχεψαν	ταριχεύονταν, (ταριχευόντουσαν)	ταριχεύτηκαν, ταριχευτήκαν(ε), ταριχεύθηκαν, ταριχευθήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ταριχεύω ➤	θα ταριχεύσω / ταριχέψω ➤	θα ταριχεύομαι ➤	θα ταριχευτώ / ταριχευθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα ταριχεύεις, …	θα ταριχεύσεις / ταριχέψεις, …	θα ταριχεύεσαι, …	θα ταριχευτείς / ταριχευθείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … ταριχεύσει / ταριχέψει έχω, έχεις, … ταριχευμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … ταριχευτεί / ταριχευθεί είμαι, είσαι, … ταριχευμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … ταριχεύσει / ταριχέψει είχα, είχες, … ταριχευμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … ταριχευτεί / ταριχευθεί ήμουν, ήσουν, … ταριχευμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … ταριχεύσει / ταριχέψει θα έχω, θα έχεις, … ταριχευμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … ταριχευτεί / ταριχευθεί θα είμαι, θα είσαι, … ταριχευμένος, ‑η, ‑ο

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	ταρίχευε	ταρίχευσε, ταρίχεψε / ταρίχευ' ¹	—	ταριχεύσου, ταριχέψου
2 pl	ταριχεύετε	ταριχεύστε, ταριχέψτε / ταριχεύτε²	ταριχεύεστε	ταριχευτείτε, ταριχευθείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	ταριχεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας ταριχεύσει / ταριχέψει ➤		ταριχευμένος, ‑η, ‑ο ➤

Nonfinite form➤	ταριχεύσει, ταριχέψει		ταριχευτεί, ταριχευθεί


Notes Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. ταρίχευ' τον ("embalm him!"). 2. Colloquial. • Forms with -ευσ-, -ευθ- are formal. • (…) optional or informal. rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

βαλσαμώνω (valsamóno)

Related terms

ταρίχευση f (taríchefsi, “embalming”)
ταριχευτής f (taricheftís, “embalmer”)
ταριχευτικός (taricheftikós, “embalming”)

ταριχεύω

Contents

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Further reading

Greek

Pronunciation

Verb

Conjugation

Synonyms

Related terms

Wikious

Boobota

Sagapedia