αἰετός • (aietós) m (genitive αἰετοῦ); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ αἰετός ho aietós |
τὼ αἰετώ tṑ aietṓ |
τοὶ αἰετοί toì aietoí | ||||||||||
| Genitive | τοῦ αἰετοῖο toû aietoîo |
τοῖν αἰετοῖν toîn aietoîn |
τῶν αἰετῶν tôn aietôn | ||||||||||
| Dative | τῷ αἰετῷ tôi aietôi |
τοῖν αἰετοῖν toîn aietoîn |
τοῖς αἰετοῖς toîs aietoîs | ||||||||||
| Accusative | τὸν αἰετόν tòn aietón |
τὼ αἰετώ tṑ aietṓ |
τοὺς αἰετούς toùs aietoús | ||||||||||
| Vocative | αἰετέ aieté |
αἰετώ aietṓ |
αἰετοί aietoí | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||