Poetic form of βάθος (báthos, “depth”).[1]
βένθος • (bénthos) n (genitive βένθους or βένθεος); third declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | τὸ βένθος tò bénthos |
τὼ βένθει tṑ bénthei |
τᾰ̀ βένθη tà bénthē | ||||||||||
Genitive | τοῦ βένθους toû bénthous |
τοῖν βενθοῖν toîn benthoîn |
τῶν βενθῶν tôn benthôn | ||||||||||
Dative | τῷ βένθει tôi bénthei |
τοῖν βενθοῖν toîn benthoîn |
τοῖς βένθεσῐ / βένθεσῐν toîs bénthesi(n) | ||||||||||
Accusative | τὸ βένθος tò bénthos |
τὼ βένθει tṑ bénthei |
τᾰ̀ βένθη tà bénthē | ||||||||||
Vocative | βένθος bénthos |
βένθει bénthei |
βένθη bénthē | ||||||||||
Notes: |
|
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | βένθος bénthos |
βένθει / βένθεε bénthei / bénthee |
βένθεᾰ bénthea | ||||||||||
Genitive | βένθεος / βένθευς béntheos / béntheus |
βενθέοιν benthéoin |
βενθέων benthéōn | ||||||||||
Dative | βένθει / βένθεῐ̈ bénthei / béntheï |
βενθέοιν benthéoin |
βένθεσῐ / βένθεσῐν bénthesi(n) | ||||||||||
Accusative | βένθος bénthos |
βένθει / βένθεε bénthei / bénthee |
βένθεᾰ bénthea | ||||||||||
Vocative | βένθος bénthos |
βένθει / βένθεε bénthei / bénthee |
βένθεᾰ bénthea | ||||||||||
Notes: |
|