Borrowed from Latin verēdus, itself from Gaulish *werēdos.
βέρεδος • (béredos) m (genitive βερέδου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ βέρεδος ho béredos |
τὼ βερέδω tṑ berédō |
οἱ βέρεδοι hoi béredoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ βερέδου toû berédou |
τοῖν βερέδοιν toîn berédoin |
τῶν βερέδων tôn berédōn | ||||||||||
| Dative | τῷ βερέδῳ tôi berédōi |
τοῖν βερέδοιν toîn berédoin |
τοῖς βερέδοις toîs berédois | ||||||||||
| Accusative | τὸν βέρεδον tòn béredon |
τὼ βερέδω tṑ berédō |
τοὺς βερέδους toùs berédous | ||||||||||
| Vocative | βέρεδε bérede |
βερέδω berédō |
βέρεδοι béredoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||