From βοῦς (boûs, “ox”) + σέλινον (sélinon, “celery”).
βουσέλῑνον • (bousélīnon) n (genitive βουσελῑ́νου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ βουσέλῑνον tò bousélīnon |
τὼ βουσελῑ́νω tṑ bouselī́nō |
τᾰ̀ βουσέλῑνᾰ tà bousélīna | ||||||||||
| Genitive | τοῦ βουσελῑ́νου toû bouselī́nou |
τοῖν βουσελῑ́νοιν toîn bouselī́noin |
τῶν βουσελῑ́νων tôn bouselī́nōn | ||||||||||
| Dative | τῷ βουσελῑ́νῳ tôi bouselī́nōi |
τοῖν βουσελῑ́νοιν toîn bouselī́noin |
τοῖς βουσελῑ́νοις toîs bouselī́nois | ||||||||||
| Accusative | τὸ βουσέλῑνον tò bousélīnon |
τὼ βουσελῑ́νω tṑ bouselī́nō |
τᾰ̀ βουσέλῑνᾰ tà bousélīna | ||||||||||
| Vocative | βουσέλῑνον bousélīnon |
βουσελῑ́νω bouselī́nō |
βουσέλῑνᾰ bousélīna | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||