From βοῦς (boûs, “ox”) + τράγος (trágos, “goat”).
βούτρᾰγος • (boútragos) m (genitive βουτρᾰ́γου); second declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ βούτρᾰγος ho boútragos |
τὼ βουτρᾰ́γω tṑ boutrágō |
οἱ βούτρᾰγοι hoi boútragoi | ||||||||||
| Genitive | τοῦ βουτρᾰ́γου toû boutrágou |
τοῖν βουτρᾰ́γοιν toîn boutrágoin |
τῶν βουτρᾰ́γων tôn boutrágōn | ||||||||||
| Dative | τῷ βουτρᾰ́γῳ tôi boutrágōi |
τοῖν βουτρᾰ́γοιν toîn boutrágoin |
τοῖς βουτρᾰ́γοις toîs boutrágois | ||||||||||
| Accusative | τὸν βούτρᾰγον tòn boútragon |
τὼ βουτρᾰ́γω tṑ boutrágō |
τοὺς βουτρᾰ́γους toùs boutrágous | ||||||||||
| Vocative | βούτρᾰγε boútrage |
βουτρᾰ́γω boutrágō |
βούτρᾰγοι boútragoi | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||