From γλώσσα (glóssa, “tongue”) + -ικός (-ikós).
γλωσσικός • (glossikós) m (feminine γλωσσική, neuter γλωσσικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | γλωσσικός (glossikós) | γλωσσική (glossikí) | γλωσσικό (glossikó) | γλωσσικοί (glossikoí) | γλωσσικές (glossikés) | γλωσσικά (glossiká) | |
| genitive | γλωσσικού (glossikoú) | γλωσσικής (glossikís) | γλωσσικού (glossikoú) | γλωσσικών (glossikón) | γλωσσικών (glossikón) | γλωσσικών (glossikón) | |
| accusative | γλωσσικό (glossikó) | γλωσσική (glossikí) | γλωσσικό (glossikó) | γλωσσικούς (glossikoús) | γλωσσικές (glossikés) | γλωσσικά (glossiká) | |
| vocative | γλωσσικέ (glossiké) | γλωσσική (glossikí) | γλωσσικό (glossikó) | γλωσσικοί (glossikoí) | γλωσσικές (glossikés) | γλωσσικά (glossiká) | |