γλωσσομαθής

Greek

Learnedly from γλωσσο- (glosso-) +‎ -μαθής (-mathís).^[1]

γλωσσομαθής • (glossomathís) m (feminine γλωσσομαθής, neuter γλωσσομαθές)

(of a person) multilingual (able to communicate in a number of languages)
γλωσσομαθής νομικός (law, EU, nominalized) ― glossomathís nomikós ― lawyer-linguist

Declension of γλωσσομαθής
	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	γλωσσομαθής (glossomathís)	γλωσσομαθής (glossomathís)	γλωσσομαθές (glossomathés)	γλωσσομαθείς (glossomatheís)	γλωσσομαθείς (glossomatheís)	γλωσσομαθή (glossomathí)
genitive	γλωσσομαθούς (glossomathoús) γλωσσομαθή (glossomathí)	γλωσσομαθούς (glossomathoús)	γλωσσομαθούς (glossomathoús)	γλωσσομαθών (glossomathón)	γλωσσομαθών (glossomathón)	γλωσσομαθών (glossomathón)
accusative	γλωσσομαθή (glossomathí)	γλωσσομαθή (glossomathí)	γλωσσομαθές (glossomathés)	γλωσσομαθείς (glossomatheís)	γλωσσομαθείς (glossomatheís)	γλωσσομαθή (glossomathí)
vocative	γλωσσομαθή (glossomathí) γλωσσομαθής (glossomathís)	γλωσσομαθής (glossomathís)	γλωσσομαθές (glossomathés)	γλωσσομαθείς (glossomatheís)	γλωσσομαθείς (glossomatheís)	γλωσσομαθή (glossomathí)

^ γλωσσομαθής, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής , Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language