From γλύφω (glúphō, “to carve”) and the suffix -μα (-ma).
γλύμμᾰ • (glúmma) n (genitive γλύμμᾰτος); third declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ γλῠ́μμᾰ tò glúmma |
τὼ γλῠ́μμᾰτε tṑ glúmmate |
τᾰ̀ γλῠ́μμᾰτᾰ tà glúmmata | ||||||||||
| Genitive | τοῦ γλῠ́μμᾰτος toû glúmmatos |
τοῖν γλῠμμᾰ́τοιν toîn glummátoin |
τῶν γλῠμμᾰ́των tôn glummátōn | ||||||||||
| Dative | τῷ γλῠ́μμᾰτῐ tôi glúmmati |
τοῖν γλῠμμᾰ́τοιν toîn glummátoin |
τοῖς γλῠ́μμᾰσῐ / γλῠ́μμᾰσῐν toîs glúmmasi(n) | ||||||||||
| Accusative | τὸ γλῠ́μμᾰ tò glúmma |
τὼ γλῠ́μμᾰτε tṑ glúmmate |
τᾰ̀ γλῠ́μμᾰτᾰ tà glúmmata | ||||||||||
| Vocative | γλῠ́μμᾰ glúmma |
γλῠ́μμᾰτε glúmmate |
γλῠ́μμᾰτᾰ glúmmata | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||