Learned borrowing from Ancient Greek γοερός (goerós).[1]
γοερός • (goerós) m (feminine γοερή, neuter γοερό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | γοερός (goerós) | γοερή (goerí) | γοερό (goeró) | γοεροί (goeroí) | γοερές (goerés) | γοερά (goerá) | |
genitive | γοερού (goeroú) | γοερής (goerís) | γοερού (goeroú) | γοερών (goerón) | γοερών (goerón) | γοερών (goerón) | |
accusative | γοερό (goeró) | γοερή (goerí) | γοερό (goeró) | γοερούς (goeroús) | γοερές (goerés) | γοερά (goerá) | |
vocative | γοερέ (goeré) | γοερή (goerí) | γοερό (goeró) | γοεροί (goeroí) | γοερές (goerés) | γοερά (goerá) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο γοερός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο γοερός, etc.)