δίκροτος

Ancient Greek

From δίς (dís, “doubly”) +‎ κρότος (krótos, “rattling noise, beat, snapping, clash”).

δίκροτος • (díkrotos) m or f (neuter δίκροτον); second declension

Double-beating.
1. (ships) With only two banks of oars manned.
  1. (Late Greek) Synonym of δῐήρης (diḗrēs).
2. δίκροτος ἁμαξῐτός: (road transport) For two carriages.

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	δίκροτος díkrotos	δίκροτον díkroton	δικρότω dikrótō	δικρότω dikrótō	δίκροτοι díkrotoi	δίκροτᾰ díkrota
Genitive	δικρότου dikrótou	δικρότου dikrótou	δικρότοιν dikrótoin	δικρότοιν dikrótoin	δικρότων dikrótōn	δικρότων dikrótōn
Dative	δικρότῳ dikrótōi	δικρότῳ dikrótōi	δικρότοιν dikrótoin	δικρότοιν dikrótoin	δικρότοις dikrótois	δικρότοις dikrótois
Accusative	δίκροτον díkroton	δίκροτον díkroton	δικρότω dikrótō	δικρότω dikrótō	δικρότους dikrótous	δίκροτᾰ díkrota
Vocative	δίκροτε díkrote	δίκροτον díkroton	δικρότω dikrótō	δικρότω dikrótō	δίκροτοι díkrotoi	δίκροτᾰ díkrota
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	δικρότως dikrótōs		δικροτώτερος dikrotṓteros		δικροτώτᾰτος dikrotṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.