δίπτερος

Ancient Greek

From δι- (di-, “two”) +‎ πτερόν (pterón, “feather, wing”) +‎ -ος (-os, “adjectival suffix”).

δίπτερος • (dípteros) m or f (neuter δίπτερον); second declension

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	δίπτερος dípteros	δίπτερον dípteron	διπτέρω diptérō	διπτέρω diptérō	δίπτεροι dípteroi	δίπτερᾰ díptera
Genitive	διπτέρου diptérou	διπτέρου diptérou	διπτέροιν diptéroin	διπτέροιν diptéroin	διπτέρων diptérōn	διπτέρων diptérōn
Dative	διπτέρῳ diptérōi	διπτέρῳ diptérōi	διπτέροιν diptéroin	διπτέροιν diptéroin	διπτέροις diptérois	διπτέροις diptérois
Accusative	δίπτερον dípteron	δίπτερον dípteron	διπτέρω diptérō	διπτέρω diptérō	διπτέρους diptérous	δίπτερᾰ díptera
Vocative	δίπτερε díptere	δίπτερον dípteron	διπτέρω diptérō	διπτέρω diptérō	δίπτεροι dípteroi	δίπτερᾰ díptera
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	διπτέρως diptérōs		διπτερώτερος dipterṓteros		διπτερώτᾰτος dipterṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

“δίπτερος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press