δεοντολογικός • (deontologikós) m (feminine δεοντολογική, neuter δεοντολογικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | δεοντολογικός (deontologikós) | δεοντολογική (deontologikí) | δεοντολογικό (deontologikó) | δεοντολογικοί (deontologikoí) | δεοντολογικές (deontologikés) | δεοντολογικά (deontologiká) | |
| genitive | δεοντολογικού (deontologikoú) | δεοντολογικής (deontologikís) | δεοντολογικού (deontologikoú) | δεοντολογικών (deontologikón) | δεοντολογικών (deontologikón) | δεοντολογικών (deontologikón) | |
| accusative | δεοντολογικό (deontologikó) | δεοντολογική (deontologikí) | δεοντολογικό (deontologikó) | δεοντολογικούς (deontologikoús) | δεοντολογικές (deontologikés) | δεοντολογικά (deontologiká) | |
| vocative | δεοντολογικέ (deontologiké) | δεοντολογική (deontologikí) | δεοντολογικό (deontologikó) | δεοντολογικοί (deontologikoí) | δεοντολογικές (deontologikés) | δεοντολογικά (deontologiká) | |