From Ancient Greek διαδέχομαι (diadékhomai, “to succeed”). First attested 1833.
διαδοχικός • (diadochikós) m (feminine διαδοχική, neuter διαδοχικό)
number case \ gender |
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
nominative | διαδοχικός • | διαδοχική • | διαδοχικό • | διαδοχικοί • | διαδοχικές • | διαδοχικά • |
genitive | διαδοχικού • | διαδοχικής • | διαδοχικού • | διαδοχικών • | διαδοχικών • | διαδοχικών • |
accusative | διαδοχικό • | διαδοχική • | διαδοχικό • | διαδοχικούς • | διαδοχικές • | διαδοχικά • |
vocative | διαδοχικέ • | διαδοχική • | διαδοχικό • | διαδοχικοί • | διαδοχικές • | διαδοχικά • |