From διαδέχομαι (diadékhomai, “to succeed”) + -ος (-os).
δῐᾰ́δοχος • (dĭắdokhos) m or f (neuter δῐᾰ́δοχον); second declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | δῐᾰ́δοχος dĭắdokhos |
δῐᾰ́δοχον dĭắdokhon |
δῐᾰδόχω dĭădókhō |
δῐᾰδόχω dĭădókhō |
δῐᾰ́δοχοι dĭắdokhoi |
δῐᾰ́δοχᾰ dĭắdokhă | ||||||||
Genitive | δῐᾰδόχου dĭădókhou |
δῐᾰδόχου dĭădókhou |
δῐᾰδόχοιν dĭădókhoin |
δῐᾰδόχοιν dĭădókhoin |
δῐᾰδόχων dĭădókhōn |
δῐᾰδόχων dĭădókhōn | ||||||||
Dative | δῐᾰδόχῳ dĭădókhōi |
δῐᾰδόχῳ dĭădókhōi |
δῐᾰδόχοιν dĭădókhoin |
δῐᾰδόχοιν dĭădókhoin |
δῐᾰδόχοις dĭădókhois |
δῐᾰδόχοις dĭădókhois | ||||||||
Accusative | δῐᾰ́δοχον dĭắdokhon |
δῐᾰ́δοχον dĭắdokhon |
δῐᾰδόχω dĭădókhō |
δῐᾰδόχω dĭădókhō |
δῐᾰδόχους dĭădókhous |
δῐᾰ́δοχᾰ dĭắdokhă | ||||||||
Vocative | δῐᾰ́δοχε dĭắdokhe |
δῐᾰ́δοχον dĭắdokhon |
δῐᾰδόχω dĭădókhō |
δῐᾰδόχω dĭădókhō |
δῐᾰ́δοχοι dĭắdokhoi |
δῐᾰ́δοχᾰ dĭắdokhă | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δῐᾰδόχως dĭădókhōs |
δῐᾰδοχώτερος dĭădokhṓteros |
δῐᾰδοχώτᾰτος dĭădokhṓtătos | ||||||||||||
Notes: |
|
δῐᾰ́δοχος • (dĭắdokhos) m (genitive δῐᾰδόχου); second declension
Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Nominative | ὁ δῐᾰ́δοχος ho dĭắdokhos |
τὼ δῐᾰδόχω tṑ dĭădókhō |
οἱ δῐᾰ́δοχοι hoi dĭắdokhoi | ||||||||||
Genitive | τοῦ δῐᾰδόχου toû dĭădókhou |
τοῖν δῐᾰδόχοιν toîn dĭădókhoin |
τῶν δῐᾰδόχων tôn dĭădókhōn | ||||||||||
Dative | τῷ δῐᾰδόχῳ tôi dĭădókhōi |
τοῖν δῐᾰδόχοιν toîn dĭădókhoin |
τοῖς δῐᾰδόχοις toîs dĭădókhois | ||||||||||
Accusative | τὸν δῐᾰ́δοχον tòn dĭắdokhon |
τὼ δῐᾰδόχω tṑ dĭădókhō |
τοὺς δῐᾰδόχους toùs dĭădókhous | ||||||||||
Vocative | δῐᾰ́δοχε dĭắdokhe |
δῐᾰδόχω dĭădókhō |
δῐᾰ́δοχοι dĭắdokhoi | ||||||||||
Notes: |
|
Learned borrowing from Ancient Greek διάδοχος (diádokhos), from Ancient Greek διαδέχομαι (diadékhomai, “to succeed”). Also substantivised.
διάδοχος • (diádochos) m (feminine διάδοχος or διάδοχη, neuter διάδοχο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | διάδοχος (diádochos) | διάδοχος (diádochos) διάδοχη (diádochi) |
διάδοχο (diádocho) | διάδοχοι (diádochoi) | διάδοχοι (diádochoi) διάδοχες (diádoches) |
διάδοχα (diádocha) | |
genitive | διάδοχου (diádochou) | διάδοχου (diádochou) διάδοχης (diádochis) |
διάδοχου (diádochou) | διάδοχων (diádochon) | διάδοχων (diádochon) | διάδοχων (diádochon) | |
accusative | διάδοχο (diádocho) | διάδοχο (diádocho) διάδοχη (diádochi) |
διάδοχο (diádocho) | διάδοχους (diádochous) | διάδοχους (diádochous) διάδοχες (diádoches) |
διάδοχα (diádocha) | |
vocative | διάδοχε (diádoche) | διάδοχε (diádoche) διάδοχη (diádochi) |
διάδοχο (diádocho) | διάδοχοι (diádochoi) | διάδοχοι (diádochoi) διάδοχες (diádoches) |
διάδοχα (diádocha) |
διάδοχος • (diádochos) m or f (plural διάδοχοι)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | διάδοχος (diádochos) | διάδοχοι (diádochoi) |
genitive | διαδόχου (diadóchou) | διαδόχων (diadóchon) |
accusative | διάδοχο (diádocho) | διαδόχους (diadóchous) |
vocative | διάδοχε (diádoche) | διάδοχοι (diádochoi) |