Learnedly from δια- (dia-) + συνοριακός (synoriakós).[1]
διασυνοριακός • (diasynoriakós) m (feminine διασυνοριακή, neuter διασυνοριακό)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | διασυνοριακός (diasynoriakós) | διασυνοριακή (diasynoriakí) | διασυνοριακό (diasynoriakó) | διασυνοριακοί (diasynoriakoí) | διασυνοριακές (diasynoriakés) | διασυνοριακά (diasynoriaká) | |
genitive | διασυνοριακού (diasynoriakoú) | διασυνοριακής (diasynoriakís) | διασυνοριακού (diasynoriakoú) | διασυνοριακών (diasynoriakón) | διασυνοριακών (diasynoriakón) | διασυνοριακών (diasynoriakón) | |
accusative | διασυνοριακό (diasynoriakó) | διασυνοριακή (diasynoriakí) | διασυνοριακό (diasynoriakó) | διασυνοριακούς (diasynoriakoús) | διασυνοριακές (diasynoriakés) | διασυνοριακά (diasynoriaká) | |
vocative | διασυνοριακέ (diasynoriaké) | διασυνοριακή (diasynoriakí) | διασυνοριακό (diasynoriakó) | διασυνοριακοί (diasynoriakoí) | διασυνοριακές (diasynoriakés) | διασυνοριακά (diasynoriaká) |