δῐγενής • (dĭgenḗs) m or f (neuter δῐγενές); third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | δῐγενής dĭgenḗs |
δῐγενές dĭgenés |
δῐγενεῖ dĭgeneî |
δῐγενεῖ dĭgeneî |
δῐγενεῖς dĭgeneîs |
δῐγενῆ dĭgenê | ||||||||
Genitive | δῐγενοῦς dĭgenoûs |
δῐγενοῦς dĭgenoûs |
δῐγενοῖν dĭgenoîn |
δῐγενοῖν dĭgenoîn |
δῐγενῶν dĭgenôn |
δῐγενῶν dĭgenôn | ||||||||
Dative | δῐγενεῖ dĭgeneî |
δῐγενεῖ dĭgeneî |
δῐγενοῖν dĭgenoîn |
δῐγενοῖν dĭgenoîn |
δῐγενέσῐ / δῐγενέσῐν dĭgenésĭ(n) |
δῐγενέσῐ / δῐγενέσῐν dĭgenésĭ(n) | ||||||||
Accusative | δῐγενῆ dĭgenê |
δῐγενές dĭgenés |
δῐγενεῖ dĭgeneî |
δῐγενεῖ dĭgeneî |
δῐγενεῖς dĭgeneîs |
δῐγενῆ dĭgenê | ||||||||
Vocative | δῐγενές dĭgenés |
δῐγενές dĭgenés |
δῐγενεῖ dĭgeneî |
δῐγενεῖ dĭgeneî |
δῐγενεῖς dĭgeneîs |
δῐγενῆ dĭgenê | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δῐγενῶς dĭgenôs |
δῐγενέστερος dĭgenésteros |
δῐγενέστᾰτος dĭgenéstătos | ||||||||||||
Notes: |
|