δῐγενής • (digenḗs) m or f (neuter δῐγενές); third declension
Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | δῐγενής digenḗs |
δῐγενές digenés |
δῐγενεῖ digeneî |
δῐγενεῖ digeneî |
δῐγενεῖς digeneîs |
δῐγενῆ digenê | ||||||||
Genitive | δῐγενοῦς digenoûs |
δῐγενοῦς digenoûs |
δῐγενοῖν digenoîn |
δῐγενοῖν digenoîn |
δῐγενῶν digenôn |
δῐγενῶν digenôn | ||||||||
Dative | δῐγενεῖ digeneî |
δῐγενεῖ digeneî |
δῐγενοῖν digenoîn |
δῐγενοῖν digenoîn |
δῐγενέσῐ / δῐγενέσῐν digenési(n) |
δῐγενέσῐ / δῐγενέσῐν digenési(n) | ||||||||
Accusative | δῐγενῆ digenê |
δῐγενές digenés |
δῐγενεῖ digeneî |
δῐγενεῖ digeneî |
δῐγενεῖς digeneîs |
δῐγενῆ digenê | ||||||||
Vocative | δῐγενές digenés |
δῐγενές digenés |
δῐγενεῖ digeneî |
δῐγενεῖ digeneî |
δῐγενεῖς digeneîs |
δῐγενῆ digenê | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
δῐγενῶς digenôs |
δῐγενέστερος digenésteros |
δῐγενέστᾰτος digenéstatos | ||||||||||||
Notes: |
|