From Διο- (Dio-) (combining form of Ζεύς (Zeús)) + -γενής (-genḗs).
δῐογενής • (diogenḗs) m or f (neuter δῐογενές); third declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
| Nominative | διογενής diogenḗs |
διογενές diogenés |
διογενεῖ diogeneî |
διογενεῖ diogeneî |
διογενεῖς diogeneîs |
διογενῆ diogenê | ||||||||
| Genitive | διογενοῦς diogenoûs |
διογενοῦς diogenoûs |
διογενοῖν diogenoîn |
διογενοῖν diogenoîn |
διογενῶν diogenôn |
διογενῶν diogenôn | ||||||||
| Dative | διογενεῖ diogeneî |
διογενεῖ diogeneî |
διογενοῖν diogenoîn |
διογενοῖν diogenoîn |
διογενέσῐ / διογενέσῐν diogenési(n) |
διογενέσῐ / διογενέσῐν diogenési(n) | ||||||||
| Accusative | διογενῆ diogenê |
διογενές diogenés |
διογενεῖ diogeneî |
διογενεῖ diogeneî |
διογενεῖς diogeneîs |
διογενῆ diogenê | ||||||||
| Vocative | διογενές diogenés |
διογενές diogenés |
διογενεῖ diogeneî |
διογενεῖ diogeneî |
διογενεῖς diogeneîs |
διογενῆ diogenê | ||||||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| διογενῶς diogenôs |
διογενέστερος diogenésteros |
διογενέστᾰτος diogenéstatos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||