δοξασμένος • (doxasménos) m (feminine δοξασμένη, neuter δοξασμένο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | δοξασμένος (doxasménos) | δοξασμένη (doxasméni) | δοξασμένο (doxasméno) | δοξασμένοι (doxasménoi) | δοξασμένες (doxasménes) | δοξασμένα (doxasména) | |
genitive | δοξασμένου (doxasménou) | δοξασμένης (doxasménis) | δοξασμένου (doxasménou) | δοξασμένων (doxasménon) | δοξασμένων (doxasménon) | δοξασμένων (doxasménon) | |
accusative | δοξασμένο (doxasméno) | δοξασμένη (doxasméni) | δοξασμένο (doxasméno) | δοξασμένους (doxasménous) | δοξασμένες (doxasménes) | δοξασμένα (doxasména) | |
vocative | δοξασμένε (doxasméne) | δοξασμένη (doxasméni) | δοξασμένο (doxasméno) | δοξασμένοι (doxasménoi) | δοξασμένες (doxasménes) | δοξασμένα (doxasména) |