Learned borrowing from Koine Greek δυσδιάκριτος (dusdiákritos).[1] By surface analysis, δυσ- (dys-) + διάκριτος (diákritos).
δυσδιάκριτος • (dysdiákritos) m (feminine δυσδιάκριτη, neuter δυσδιάκριτο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | δυσδιάκριτος (dysdiákritos) | δυσδιάκριτη (dysdiákriti) | δυσδιάκριτο (dysdiákrito) | δυσδιάκριτοι (dysdiákritoi) | δυσδιάκριτες (dysdiákrites) | δυσδιάκριτα (dysdiákrita) | |
| genitive | δυσδιάκριτου (dysdiákritou) | δυσδιάκριτης (dysdiákritis) | δυσδιάκριτου (dysdiákritou) | δυσδιάκριτων (dysdiákriton) | δυσδιάκριτων (dysdiákriton) | δυσδιάκριτων (dysdiákriton) | |
| accusative | δυσδιάκριτο (dysdiákrito) | δυσδιάκριτη (dysdiákriti) | δυσδιάκριτο (dysdiákrito) | δυσδιάκριτους (dysdiákritous) | δυσδιάκριτες (dysdiákrites) | δυσδιάκριτα (dysdiákrita) | |
| vocative | δυσδιάκριτε (dysdiákrite) | δυσδιάκριτη (dysdiákriti) | δυσδιάκριτο (dysdiákrito) | δυσδιάκριτοι (dysdiákritoi) | δυσδιάκριτες (dysdiákrites) | δυσδιάκριτα (dysdiákrita) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυσδιάκριτος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυσδιάκριτος, etc.)