δυσνόητος • (dysnóitos) m (feminine δυσνόητη, neuter δυσνόητο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | δυσνόητος (dysnóitos) | δυσνόητη (dysnóiti) | δυσνόητο (dysnóito) | δυσνόητοι (dysnóitoi) | δυσνόητες (dysnóites) | δυσνόητα (dysnóita) | |
genitive | δυσνόητου (dysnóitou) | δυσνόητης (dysnóitis) | δυσνόητου (dysnóitou) | δυσνόητων (dysnóiton) | δυσνόητων (dysnóiton) | δυσνόητων (dysnóiton) | |
accusative | δυσνόητο (dysnóito) | δυσνόητη (dysnóiti) | δυσνόητο (dysnóito) | δυσνόητους (dysnóitous) | δυσνόητες (dysnóites) | δυσνόητα (dysnóita) | |
vocative | δυσνόητε (dysnóite) | δυσνόητη (dysnóiti) | δυσνόητο (dysnóito) | δυσνόητοι (dysnóitoi) | δυσνόητες (dysnóites) | δυσνόητα (dysnóita) |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυσνόητος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυσνόητος, etc.)