δυστυχισμένος • (dystychisménos) m (feminine δυστυχισμένη, neuter δυστυχισμένο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | δυστυχισμένος (dystychisménos) | δυστυχισμένη (dystychisméni) | δυστυχισμένο (dystychisméno) | δυστυχισμένοι (dystychisménoi) | δυστυχισμένες (dystychisménes) | δυστυχισμένα (dystychisména) | |
| genitive | δυστυχισμένου (dystychisménou) | δυστυχισμένης (dystychisménis) | δυστυχισμένου (dystychisménou) | δυστυχισμένων (dystychisménon) | δυστυχισμένων (dystychisménon) | δυστυχισμένων (dystychisménon) | |
| accusative | δυστυχισμένο (dystychisméno) | δυστυχισμένη (dystychisméni) | δυστυχισμένο (dystychisméno) | δυστυχισμένους (dystychisménous) | δυστυχισμένες (dystychisménes) | δυστυχισμένα (dystychisména) | |
| vocative | δυστυχισμένε (dystychisméne) | δυστυχισμένη (dystychisméni) | δυστυχισμένο (dystychisméno) | δυστυχισμένοι (dystychisménoi) | δυστυχισμένες (dystychisménes) | δυστυχισμένα (dystychisména) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο δυστυχισμένος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο δυστυχισμένος, etc.)