Learned borrowing from Ancient Greek ἑκούσιος (hekoúsios).[1]
εκούσιος • (ekoúsios) m (feminine εκούσια, neuter εκούσιο)
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | εκούσιος (ekoúsios) | εκούσια (ekoúsia) | εκούσιο (ekoúsio) | εκούσιοι (ekoúsioi) | εκούσιες (ekoúsies) | εκούσια (ekoúsia) | |
genitive | εκούσιου (ekoúsiou) | εκούσιας (ekoúsias) | εκούσιου (ekoúsiou) | εκούσιων (ekoúsion) | εκούσιων (ekoúsion) | εκούσιων (ekoúsion) | |
accusative | εκούσιο (ekoúsio) | εκούσια (ekoúsia) | εκούσιο (ekoúsio) | εκούσιους (ekoúsious) | εκούσιες (ekoúsies) | εκούσια (ekoúsia) | |
vocative | εκούσιε (ekoúsie) | εκούσια (ekoúsia) | εκούσιο (ekoúsio) | εκούσιοι (ekoúsioi) | εκούσιες (ekoúsies) | εκούσια (ekoúsia) |