From Ancient Greek ἐνάρετος (enáretos). By surface analysis, εν- (en-) + αρετή (aretí) + -ος (-os).
ενάρετος • (enáretos) m (feminine ενάρετη, neuter ενάρετο)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ενάρετος (enáretos) | ενάρετη (enáreti) | ενάρετο (enáreto) | ενάρετοι (enáretoi) | ενάρετες (enáretes) | ενάρετα (enáreta) | |
| genitive | ενάρετου (enáretou) | ενάρετης (enáretis) | ενάρετου (enáretou) | ενάρετων (enáreton) | ενάρετων (enáreton) | ενάρετων (enáreton) | |
| accusative | ενάρετο (enáreto) | ενάρετη (enáreti) | ενάρετο (enáreto) | ενάρετους (enáretous) | ενάρετες (enáretes) | ενάρετα (enáreta) | |
| vocative | ενάρετε (enárete) | ενάρετη (enáreti) | ενάρετο (enáreto) | ενάρετοι (enáretoi) | ενάρετες (enáretes) | ενάρετα (enáreta) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ενάρετος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ενάρετος, etc.)