Learned borrowing from Ancient Greek ἐνεργός (energós).[1]
ενεργός • (energós) m (feminine ενεργός or ενεργή, neuter ενεργό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ενεργός (energós) | ενεργός (energós) ενεργή (energí) |
ενεργό (energó) | ενεργοί (energoí) | ενεργοί (energoí) ενεργές (energés) |
ενεργά (energá) | |
| genitive | ενεργού (energoú) | ενεργού (energoú) ενεργής (energís) |
ενεργού (energoú) | ενεργών (energón) | ενεργών (energón) | ενεργών (energón) | |
| accusative | ενεργό (energó) | ενεργό (energó) ενεργή (energí) |
ενεργό (energó) | ενεργούς (energoús) | ενεργούς (energoús) ενεργές (energés) |
ενεργά (energá) | |
| vocative | ενεργέ (energé) | ενεργέ (energé) ενεργή (energí) |
ενεργό (energó) | ενεργοί (energoí) | ενεργοί (energoí) ενεργές (energés) |
ενεργά (energá) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ενεργός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ενεργός, etc.)