Learnedly from ενεστώτ(ας) (enestót(as), “present tense”) + -ικός (-ikós).[1]
ενεστωτικός • (enestotikós) m (feminine ενεστωτική, neuter ενεστωτικό)
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ενεστωτικός (enestotikós) | ενεστωτική (enestotikí) | ενεστωτικό (enestotikó) | ενεστωτικοί (enestotikoí) | ενεστωτικές (enestotikés) | ενεστωτικά (enestotiká) | |
| genitive | ενεστωτικού (enestotikoú) | ενεστωτικής (enestotikís) | ενεστωτικού (enestotikoú) | ενεστωτικών (enestotikón) | ενεστωτικών (enestotikón) | ενεστωτικών (enestotikón) | |
| accusative | ενεστωτικό (enestotikó) | ενεστωτική (enestotikí) | ενεστωτικό (enestotikó) | ενεστωτικούς (enestotikoús) | ενεστωτικές (enestotikés) | ενεστωτικά (enestotiká) | |
| vocative | ενεστωτικέ (enestotiké) | ενεστωτική (enestotikí) | ενεστωτικό (enestotikó) | ενεστωτικοί (enestotikoí) | ενεστωτικές (enestotikés) | ενεστωτικά (enestotiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ενεστωτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ενεστωτικός, etc.)